ODKRYWAMY POPRZEDNIE WCIELENIA
REGRESJA TRANSOWA
w dźwiękach bębna, gongów i mis tybetańskich
17 Sierpnia 2023, godz. 19:00 - Warszawa

UWAGA - ODKRYWANIE POPRZEDNICH WCIELEŃ W TWOIM MIEŚCIE
Chciałbyś uczestniczyć w wieczorze regresji transowej ale masz zbyt daleko do Warszawy - żaden problem.
Zapraszamy do współpracy organizatorów i aktywne osoby w całej Polsce.
W przypadku zebrania odpowiedniej ilości osób przyjedziemy i zagramy także dla Was.
Piszcie na arslibra@o2.pl lub dzwońcie: 501-504-673

Wrażenia jednego z uczestników Regresji Transowej
WYZNANIE „HANDLARZA NIEWOLNIKÓW”
Przez lata pasjonowałem się różnymi metodami uzdrawiania i medytacji, aby w końcu zainteresować się karmą, poprzednimi wcieleniami i planami jakie ustala dusza człowieka na konkretne wcielenie. Przyznam, że były to właściwie zainteresowania teoretyczne, ponieważ w swoim własnym życiu nie odnajdywałem znaków, mogących świadczyć, o tym, że kiedykolwiek żyłem już na naszej planecie i posługiwałem się ciałem fizycznym. Co prawda, interesowałem się różnymi dawnymi epokami historycznymi, takimi jak czasy starożytnego Egiptu czy plemionami prekolumbijskiej Ameryki, ale to wszystko można było „racjonalnie” wytłumaczyć. W końcu, nie każdy człowiek, który lubi pływać w poprzednim życiu musiał być marynarzem.

W moim życiu wydarzyło się jednak coś, co diametralnie odmieniło moje podejście do reinkarnacji. Przez „przypadek” znalazłem się na sesji regresji transowej w dźwiękach bębna i gongów. Miałem po prosu nadzieję na zwykłe wyciszenie, bo kiedy umysł nie jest zaprzątnięty „hałasem” codziennego życia, mamy realną możliwość usłyszenia tego co mówi do nas Serce lub szepcze nasza Dusza.
Prowadzący wyciszył uczestników spotkania i grając na bębnie zabrał ich w przestrzenie duchowe. Stosując się do jego sugestii dotarłem do przestrzeni, w której spotkałem się z istotami duchowymi będącymi przedstawicielami Rady Starszych składającej się z Mistrzów i Nauczycieli. Istoty przedstawiły mi odpowiedzi na trzy pytania, które wcześniej zasugerował grupie prowadzący spotkanie.

- Pierwsza odpowiedź dotyczyła wskazania poprzedniego wcielenia, które miało bezpośredni wpływ na moją obecną inkarnację. Ku swojemu zdumieniu, wyjątkowo wyraźnie, zobaczyłem, że jestem pierwszym oficerem na statku handlowym, który gdzieś na przełomie XVII-go i XVIII-go wieku wypływa z Londynu w swoją kolejną podróż. Okazało się, że należałem do tego rodzaju „kupców”, którzy zajmowali się handlem niewolnikami. Mój statek poruszał się po tak zwanym „handlowym trójkącie atlantyckim”. Z ładowniami wypełnionymi bronią, tkaninami lub produktami żelaznymi wyruszałem z Anglii w kierunku Afryki Zachodniej, gdzie wszystkie towary były wymieniane na czarnoskórych niewolników, których potem transportowaliśmy przez Atlantyk, zazwyczaj na Karaiby. Niewolnicy trafiali do pracy na różnych plantacjach, a my powrotnym kursem do Anglii przewoziliśmy produkty kolonialne takie jak cukier, bawełnę lub tytoń. Takie „handlowanie” było niezwykle zyskowne i przynosiło, co najmniej trzykrotne przebicie pierwotnego wkładu. Kiedy, po medytacji wróciłem do domu, udało mi się zdobyć więcej informacji na temat tego procederu, byłem zaskoczony jak popularny był ten biznes i jak wiele szacownych angielskich rodów kupieckich zbudowało na tym swoje fortuny. Jednak najważniejszą dla mnie informacją wynikającą z tej wizji był mój stosunek do innych ludzi, których traktowałem jak towar i zwyczajnie przeliczałem na szylingi, funty i gwinee.
Siłą tej zaskakującej informacji był fakt, że nie otrzymałem jej z ust żadnego medium, ani innego regresera, ale że pojawiła się w moim własnym umyśle. Nie mogłem powiedzieć, że to nie prawda i osoba dokonująca karmicznego odczytu zwyczajnie się pomyliła, lub nie wie co mówi, szczególnie, że zaraz po pierwszej wizji pojawiła się następna.

- Drugim, jakże ważnym, pytaniem do Rady Starszych, które zasugerował nam w czasie medytacji prowadzący był wpływ tego poprzedniego wcielenia na naszą obecną inkarnację. Wtedy też na wewnętrznym ekranie umysłu pojawiło się wiele obrazów z mojego własnego dzieciństwa, młodości i wczesnych lat dojrzałych. Oglądając „film” swojego życia przypominałem sobie, jak beznamiętnie i oschle podchodziłem do innych osób. Ludzie, którzy nie należeli do najbliższego kręgu mojej rodziny, byli przeze mnie wykorzystywani, często wyszydzani za swoje ułomności i zwyczajnie przeliczani na złotówki. Nie traktowałem ich jak równe sobie istoty, ale jak towar, który mogę kupować i sprzedawać. Uczucia innych nic dla mnie nie znaczyły i były jedynie oznaką słabości tych niedoskonałych kreatur. Kiedy tylko uświadomiłem sobie ten fakt, z moich oczu same pociekły łzy, a w okolicach serca pojawiło się uczucie niewyobrażalnego żalu i wszechogarniającego wstydu. Moim ciałem zaczęły wstrząsać dreszcze i przeniknęło mnie lodowate zimno. Na szczęście wizja rozproszyła się, a prowadzący medytację zasugerował wszystkim, aby zapytali swoich przewodników duchowych o zadania, jakie jeszcze czekają ich w tym wcieleniu.

- Za trzecim razem moi Mistrzowie i Nauczyciele nie przekazali mi żadnej konkretnej odpowiedzi. Dali mi jednak do zrozumienia, że jeżeli właściwie odczytałem wcześniejsze przekazy to z pewnością będę wiedział, co mogę jeszcze zrobić w tym wcieleniu i jaki jest prawdziwy plan mojej Duszy. Wybaczcie, że tego nie napiszę, ale bardziej klarowne wyjaśnienie nie były mi już potrzebne.
Po zakończeniu regresyjnego transu niektóre osoby opowiedziały o swoich wizjach. W chwili gdy skończyłem swoją opowieść dostrzegłem łzy na twarzach kilku uczestników seansu. Okazało się, że prawie wszystkie opowieści wzajemnie się uzupełniały poruszając mniej lub bardziej ważne karmiczne aspekty naszych życiowych traum i problemów, z którymi borykaliśmy się w życiu. Poczułem wtedy ile prawdy jest w stwierdzeniu, że nic w naszym życiu nie dzieje się przypadkowo i że zawsze spotykamy jedynie właściwe osoby.
Wieczorne spotkanie zakończyło się kilkoma „rozpoznaniami” karmicznymi, podczas których uczestnicy zajęć przebaczali i prosili o przebaczenie.
Bardzo często żyjemy nie zdając sobie sprawy, co naprawdę dzieje się w naszym sercu i dlaczego nosimy w sobie jakiś wewnętrzny smutek, żal czy rozgoryczenie. Ciężar najróżniejszych (nie zawsze karmicznych) wydarzeń potrafi tak nas przytłoczyć i docisnąć do ziemi, że nie mamy siły się podnieść. Dlatego nie bójmy się prosić o wybaczenie i wybaczać tym, który kiedyś nas skrzywdzili.
Adam z Warszawy.